De uitdaging
Van twee werelden naar één team
Het gebrek aan aandacht werd versterkt doordat het werk van het zorgpersoneel en dat van
de vloerenspecialisten elkaar in de weg zaten. Na een grondige ‘polymeren en
conserveren’-onderhoudsbeurt mag een patiëntenkamer namelijk 24 uur lang niet worden
gebruikt. Het zorgpersoneel raakte daardoor soms in de knel qua beschikbare kamers. Met
als gevolg dat onderhoud vaker werd uitgesteld, of halverwege afgekapt omdat de kamer
toch nodig was. De schoonmakers konden hun primaire taak – het schoonmaken en
onderhouden van de vloeren – vaak niet voldoende uitvoeren. Hierdoor gingen ze ’s avonds
vaak met een onvoldaan gevoel naar huis: hun werk was niet af en het was ook niet goed
genoeg. Hoe kun je hier als organisatie verandering in brengen?
Mariska Zegers, domeinleider People bij Alpheios en Danny Heiming, hoofd schoonmaak van
het Radboudumc leggen het uit. “We zijn een project gestart waarin we het vloerenteam,
per slot van rekening de uitvoerders, in diverse bijeenkomsten hebben gevraagd wat zij
nodig hadden om hun werk goed te kunnen doen”, vertelt Danny. Het team moest er even aan
wennen dat die vraag aan hén werd gesteld. Maar als specialisten in hun vakgebied hadden
ze daar natuurlijk wel ideeën over. Langzaam maar zeker kwamen dan ook de suggesties
over tafel. Over welke machines ze graag wilden hebben, en wat die allemaal moesten
kunnen. Wanneer ze ondersteuning of hulp van de leiding prettig vonden, en wanneer niet.
Door deze overleggen en de opdracht om met unaniem gedeelde voorstellen te komen,
groeiden ze van individuele schoonmaakeilandjes uit tot een hecht team. Met allemaal
hetzelfde belang: fijn kunnen werken en goed werk kunnen leveren.
Aan de slag
Echt zelf kiezen
Een belangrijk moment binnen dit proces was een bezoek van het hele vloerenteam aan
Alpheios in Heerlen. Hier werden de knelpunten verder besproken en oplossingen bedacht,
zoals de inzet van Endurer-machines én een nieuwe schoonmaakmethode. Nadat Alpheios
diezelfde machines en methode ook ter plekke in het Radboudumc liet testen, ging de
kogel door de kerk. “We hebben ze ook nog met machines van concurrenten laten werken”,
voegt Mariska toe. “Zodat ze écht zelf iets te kiezen hadden en het verschil konden
toetsen aan hun eigen praktijk.”
Nieuwe methode: diamantpads
Centraal in de nieuwe aanpak staat een andere schoonmaak-/ en onderhoudsmethode. Die
brengt niet, zoals gebruikelijk, een beschermlaag aan op de vloer – die dan steeds weer
verwijderd en opnieuw aangebracht wordt – maar maakt de vloer schoon en onderhoudt deze
met diamantpads. “Deze methode maakt de poriën in de vloer open, die moeten op
vakkundige wijze weer worden gedicht. Dat is dus echt anders”, legt Danny uit. “Maar we
waren ervan overtuigd dat onze specialisten dit snel zouden oppakken.” Daarbij kregen
zij hulp van vakdocenten en begeleiders van Alpheios, die de nieuwe methode bij hen
introduceerden en aanvulden met begeleiding op de werkvloer.
“Deze methode vergt nieuwe deskundigheid van de schoonmakers”, erkent Danny. Maar de
leerbereidheid was groot, het was een ingecalculeerd klein risico.” Vloerenspecialist
Erik Driessen is het daarmee eens: “Ik werk al 38 jaar in de schoonmaak hier in het
ziekenhuis. Dan raak je natuurlijk ontzettend gewend aan de manier waarop je altijd
schoonmaakt. Je denkt bijna dat het niet anders kan. Ik moest even opletten, maar toen
had ik het al snel onder de knie.”
Groot voordeel van de nieuwe methode is dat een vloer binnen twee à drie uur helemaal
schoon en onderhouden is. Het zorgpersoneel is een patiëntenkamer dus geen volledige dag
meer kwijt. Hierdoor ziet het verplegend personeel de vloerspecialisten nu juist graag
komen om de patiëntomgeving hygiënisch te maken. Vloerspecialist Maikel Rutten is erg
blij dat de onderlinge omgang nu zo hartelijk en vriendelijk is: “Ik krijg nu zeer
regelmatig complimenten over mijn vloeren”. Zo vat hij de nieuwe sfeer perfect
samen.
Zelf plannen, meteen aanpakken
In het spoor hiervan voerde Danny nog een aantal veranderingen door. Zo kreeg elke
vloerenspecialist een eigen gebied of afdeling toegewezen, waar hij de
(eind)verantwoording over heeft. “Eric was bijvoorbeeld heel lang een soort vliegende
keep, een brandjesblusser. Dat vonden we niet langer wenselijk, juist omdat hij daardoor
het trots zijn op zijn eigen werk een beetje misliep.”
Ook kregen de specialisten meer regie over hun eigen planning en werk. “Het is mijn
verantwoordelijkheid om te zorgen dat het op mijn afdeling hygiënisch schoon is”,
vertelt Maikel tot slot. “Dan is het ook fijn dat ik elke dag mijn planning, los van
alles wat er in een ziekenhuis opeens kan gebeuren, zelf mag maken. En niet de leiding
hoef te vragen wat ik op een dag moet gaan doen.” Eric vult aan: “Wanneer ik zie dat het
bijvoorbeeld bij de lifthal vuil is geworden, kan ik besluiten om dat meteen aan te
pakken.”
Het resultaat
Solidariteit
De nieuwe aanpak is succesvol. Dat vindt Alpheios, dat vindt het Radboudumc, en dat
vinden zeker de vloerenspecialisten zelf. Zo is bijvoorbeeld de onderlinge solidariteit
sterk toegenomen. Collega’s vragen elkaar daardoor veel gemakkelijker om hulp. Maikel:
“Dat doe ik bijvoorbeeld vaak bij groot onderhoud, omdat het best veel werk is. Maar ook
als ik een bijzonder schoonmaakprobleem aantref. Ik weet dat als ik mijn vraag in de
groep gooi, er altijd een collega is die een dergelijke situatie al eens heeft
meegemaakt en weet hoe je dat moet oplossen.”
